Nú tókum við daginn snemma og var leiðinni heitið að Petrified Forest, þjóðgarði þar sem er að finna steingerð tré. Þegar þangað var komið hugsaði maður strax til þess "af hverju í ósköpunum erum við ekki farin að græða peninga á því að selja inn á náttúruperlurnar okkar?"  Hér þarf að greiða gjald til að komast inn í þjóðgarða.
Það var gaman að skoða þennan garð og hvílík náttúrufegurð. Það tók okkur þó nokkurn tíma að fara í gegn og margt sem gladdi augað.  Á leiðinni mættum við öðrum mótorhjólahópum sem voru á ferðinni.
Eftir dvöl okkar í Petrified Forest var stefnan tekin á Albuquerque en þar höfðum við ákveðið að eiga tíma með Söru, John og fjölskyldu. Leiðin þangað lá að mestu leiti um I-40 þar til rétt áður en við komum að borginni en þá var aftur beygt út á "gömlu götuna." Margt athyglisvert varð á leið okkar og margbreytileikinn hélt manni vel við efnið. Allt hefur verið gert til að minna fólk á að á þessum slóðum hafa Indjánar búið. Í gegnum hugar renna margar senur úr kúrekamyndum sem maður hefur séð í gegnum árin og verður manni hugsað til þess hversu erfitt það hlýtur að hafa verið fyrir fólk að búa á þessum stöðum hér áður fyrr, landið er mjög þurrt, lítið af vatni, ám eða lækjum. Sumrin eru mjög heit og svo verður kalt hér á veturna þannig að ekki hefur það verið til að hjálpa.
Þannig gekk þessi dagur eins og hinir, engin óhöpp og allir í fínu formi.