Það var spennandi að vakna í Barstow í morgun og vita að framundan var frábær dagur með ótal mörgu að sjá. Maður fann það strax við morgunverðarborðið að það voru allir í startholunum fyrir það sem framundan var.
Ég er ekki viss hverjar væntingar mínar voru, en það sem við áttum eftir að sjá og upplifa var langt umfram þær. Mikið var keyrt en það var líka oft stoppað, spjallað og skoðað. Allar  eiginkonurnar, sátu í dag aftaná og nutu þess í botn, held ég, annað var ekki að sjá. Það koma alltaf upp einhver mál í svona ferðum og það átti náttúrulega eftir að verða í dag, en það er nú allt komið undir brúnna og það sem stendur upp úr er hversu frábær dagur þetta var.
Ég veit ekki hvernig ég á að lýsa deginum, og held að það væri best að skoða myndirnar til að fá einhverja innsýn inn í það hvernig þetta var. Það er ekki nein spurning að þessi ferð er alveg einstök og eigum við sem erum hér eftir að rifja þetta allt upp í mörg ár. Oft hefur maður farið í skemmtilegar ferðir, og væri rangt og alls ekki hægt að gera upp á milli þeirra, en þessi ferð er í alla staði draumur sem er að rætast. Það skín gleði úr augum allra og hópurinn er sérstaklega samheldinn og vel saman settur.
Unnur og Simmi héldu áfram til dóttur sinnar og tengdasonar sem búa í Prescott og eru þar við nám. Meiningin er að hitta þau síðan við Grand Canyon.
Það má svo með sanni taka undir orðin, "þetta er dagurinn sem Drottinn hefur gjört, við skulum fagna og gleðjast í honum." Já, Drottinn er góður við okkur og hefur svo sannarlega verið með okkur.